《水龙吟春恨》原文及翻译赏析

作者：陈亮 朝代：宋朝

《水龙吟春恨》原文及翻译赏析原文：

古诗简介

《水龙吟·春恨》是南宋词人陈亮的作品。词借写春景，抒发词人忧时伤国的情怀。上片写春日清明旖旎的景色，以层楼画帘为立足点，由近而远，平莎花草，郊野云烟，春光无限。下片写闺中寂寞、离愁别恨，由南楼雁鸣，引起对往昔“金钗斗草、青丝勒马”的追忆，而往事如烟，令人不胜幽怨。最后又回到现实，疏烟淡月，子规悲啼，心境更加凄苦。

翻译/译文

盛开的花丛深处，耸立着高楼，东风从半卷的画帘吹入，令人觉得分外柔软。春天已经回来，苍翠镀上阡陌，平莎长得娇嫩，垂杨轻轻地飘荡着金线。春日催开百花，云烟淡淡地搁住新雨，刚刚感到微寒，忽又稍微和暖。可恨这繁华似锦的世界，游人还未欣赏，却全都交给了黄莺和飞燕。寂寞时登上高处眺望边远，转向南楼又听一听凄切的归雁。回想拔下金钗挑斗绿草，牵住青丝勒紧征马，别后已象风云飘流分散。只有丝带还飘荡着芳香，翠绿的薄绸还残留着眼泪，有多少的幽恨愁怨？正在为离愁伤感却又是稀薄的烟雾中透出淡淡的明月，远处传来杜鹃悲切的叫声令人肠断。

注释

⑴水龙吟：词牌名，出自李白诗句“笛水龙吟奏水龙吟”。水龙吟又名《龙吟曲》、《庄椿岁》、《小楼连苑》。一百零二字，前后片各四仄韵。第九句第一字宜用去声，结句宜用上一、下三句法。此调气势雄浑，宜用以抒写激奋情思。⑵闹花：形容繁花似闹。繁花，盛开的花。“层楼”，原本作“楼台”，据别本改。⑶东风软：指春风吹来使人感觉酥软。东风，指春风。⑷平莎（suō）：平原上的莎草。莎，莎草，多年生草木，长于原野沙地。⑸茸：草初生纤细柔软的样子。⑹金浅：指嫩柳的浅淡金黄颜色。⑺迟日：指春日。《诗·豳风·七月》：“春日迟迟，采蘩祁祁。”⑻催花：催动百花开放。⑼阁雨：停雨。阁，犹搁，停止。⑽芳菲：芳华馥郁。⑾金钗斗草：拔金钗作斗草游戏，古代女子的一种嬉戏。宗懔《荆楚岁时记》：“竞采百药，谓百草以蠲除毒气，故世有斗草之戏。⑿青丝勒马：用青丝绳做马络头。古乐府《陌上桑》：“青丝系马尾，黄金络马头。”⒀罗绶分香：临别以香罗带贻赠留念。秦观《满庭芳》词：“消魂，当此际，香囊暗解，罗带轻分。”罗绶，罗带。⒁翠绡（xiāo）封泪，翠巾裹着眼泪寄与对方，典出《丽情集》记灼灼事。翠绡，绿色的薄绢。⒂疏烟淡月：稀薄的烟雾和不太明亮的月亮或月光。⒃子规：杜鹃鸟的别名。传说为蜀帝杜宇的魂魄所化。常夜鸣，声音凄切，故借以抒悲苦哀怨之情。

赏析/鉴赏

这首词初看起来，是一首伤春念远的词。上阕写春光烂漫，又作转折，说春色如此美妙，却无人欣赏。下阕开头既已点明全词的“念远”主旨，接下通过回忆，写昔日邂逅的情境与别后的“幽怨”，后又回到眼前，烟月迷离，子规声咽，一片凄清景致，更增几多离愁。陈亮乃南宋气节之士，其创作绝少儿女情长。故有人认为此作寄托了恢复之志。起首用“闹”字烘托花的精神情态，同时总揽春的景象，与宋祁《玉楼春》“红杏枝头春意闹”句相比，毫不逊色，加上东风软（和煦），更烘托出春光明媚，春色宜人。“平莎茸嫩”，用茸嫩形容初春的草，贴切恰当。”垂杨金浅，迟日催花，淡云阁雨，轻寒轻暖。“这些都是春归大地后带来的春景、春色。荟萃如此多样的美好景色，本可引人入胜，使人目不暇接而留连忘返。可是歇拍四句却指出：在今朝，游人未曾赏玩这芳菲世界，只能被啼莺语燕所赏玩。莺燕是“能赏而不知者”（《草堂诗余正集》沈际飞语），游人则为“欲赏而不得者”（同上）。过片两句，因寂寞而凭高念远，向南楼问一声归雁。从上片看，姹紫嫣红，百花竞放，世界是一片喧闹的，可是这样喧闹的芳菲世界而懒得去游赏，足见主人公的处境是孤立无助的，心情是压抑的。雁足能传书信（见《汉书·苏武传》），于是鸿雁充当了信使，因为征人未回，向南楼探问归雁消息。金钗三句，谓昔年赏心乐事，而此时已如风消云散。罗绶三句，谓难忘别时的恋情，难禁别后的粉泪，难遣别久的幽怨。几多幽怨，数不清的牢愁暗恨。正销魂三句，有两种断法，一断在“魂”字后，另一断在“又是”后，两者都可，而后者较恰当。因为一结要突出“又是”之意，用“又是”领下面两句，由于又看到了与昔年离别之时一般的疏烟淡月、子规声断，触发她的愁绪而黯然销魂。子规鸣声凄厉，最容易勾动人们别恨乡愁。这首词上片，作者几乎倾全力烘托春景的无比美好，而歇拍三句，却来一个大转折，指出人们以不能游赏美好的春景为憾事，以如此芳菲世界被莺燕所占有为惋惜，才领会前面之所以倾全力描绘春景者，是为了给后面的春恨增添气势。盖春景愈美好，愈令人惆怅，添人愁绪，也就是春恨愈加强烈。杜甫所谓“花近高楼伤客心”（《登楼》），“感时花溅泪”（《春望》），即为此种思想感情的反映。下片似另出机杼，独立成篇，其实不然，它是全词的一个有机组成部分，上下片有岭断云连之妙。上片因春景美好反而引起春恨，这是客观景物与内心世界的矛盾，而所以铸成此种矛盾的，伤离念远是一个主要因素，下片就是抒写离愁别恨的，因而实与上片契合无间。从赏心乐事的一去不返，别后别久的十分怀念，别时景色的触目销魂，都在刻画主人公的感情深挚。可是作者是一位“推倒一世之智勇，开拓万古之心胸”（黄宗羲《宋元学案·龙川学案》）的铁铮铮汉子，他写作态度严谨，目的性明确，每一首词写成后，“辄自叹曰，平生经济之怀略已陈矣”（叶适引陈亮语）。所以很难想象他会写出脂粉气息浓郁的艳词。据此，才知下片的闺怨是假托的，使用这类表现手法在诗词中并不鲜见，大率以柔婉的笔调，抒愤激或怨悱的感情。此种愤激之情是作者平素郁积的，而且与反偏安、复故土的抗金思想相表里，芳菲世界都付莺燕，实际的意思则是大好河山尽沦于敌手。为此，清季词论家刘熙载评这几句词：“言近旨远，直有宗留守（宗泽）大呼渡河之意。”（《艺概》）以小词比壮语，不觉突兀，是因其精神贴近之故。陈亮传世的词七十多首，风格大致是豪放的，所以明代毛晋说：“《龙川词》一卷，读至卷终，不作一妖语、媚语，殆所称不受人怜者欤！”（《龙川词跋》）后来他看到此篇及其他六首婉丽之词，修正自己的论点，曰：“偶阅《中兴词选》，得《水龙吟》以后七阕，亦未能超然。”（《龙川词补跋》）其实毛晋本来的论点还是对的，无须修正。作家的作品，风格、境界可以多样。陈亮词的基调是豪放的，但也出现一些婉约的作品，毫不足怪。苏轼《水龙吟·和章质夫杨花》、辛弃疾《摸鱼儿·暮春》，情调岂不缠绵凄婉，但毕竟与周（邦彦）、秦（观）不同，苏、辛和陈亮的词，和婉中仍含刚劲之气，所谓骨子里还是刚的。

陈亮简介

陈亮（1143年10月16日—1194年），原名汝能，字同甫，号龙川，学者称为龙川先生。婺州永康（今属浙江）人。南宋思想家、文学家。陈亮“为人才气超迈，喜谈兵，议论风生，下笔数千言立就”。宋孝宗时，被婺州以解头荐，因上《中兴五论》，奏入不报。淳熙五年（1178年），诣阙上书论国事。后曾两次被诬入狱。宋光宗绍熙四年（1193年）状元及第，授签书建康府判官公事，未及至官而逝，年五十二。宋理宗时，追谥“文毅”。陈亮所作政论气势纵横，词作风格豪迈，有《龙川文集》、《龙川词》传世。

《水龙吟春恨》原文及翻译赏析拼音解读：

gǔ shī jiǎn jiè

《shuǐ lóng yín ·chūn hèn 》shì nán sòng cí rén chén liàng de zuò pǐn 。cí jiè xiě chūn jǐng ，shū fā cí rén yōu shí shāng guó de qíng huái 。shàng piàn xiě chūn rì qīng míng yǐ nǐ de jǐng sè ，yǐ céng lóu huà lián wéi lì zú diǎn ，yóu jìn ér yuǎn ，píng shā huā cǎo ，jiāo yě yún yān ，chūn guāng wú xiàn 。xià piàn xiě guī zhōng jì mò 、lí chóu bié hèn ，yóu nán lóu yàn míng ，yǐn qǐ duì wǎng xī “jīn chāi dòu cǎo 、qīng sī lè mǎ ”de zhuī yì ，ér wǎng shì rú yān ，lìng rén bú shèng yōu yuàn 。zuì hòu yòu huí dào xiàn shí ，shū yān dàn yuè ，zǐ guī bēi tí ，xīn jìng gèng jiā qī kǔ 。

fān yì /yì wén

shèng kāi de huā cóng shēn chù ，sǒng lì zhe gāo lóu ，dōng fēng cóng bàn juàn de huà lián chuī rù ，lìng rén jiào dé fèn wài róu ruǎn 。chūn tiān yǐ jīng huí lái ，cāng cuì dù shàng qiān mò ，píng shā zhǎng dé jiāo nèn ，chuí yáng qīng qīng dì piāo dàng zhe jīn xiàn 。chūn rì cuī kāi bǎi huā ，yún yān dàn dàn dì gē zhù xīn yǔ ，gāng gāng gǎn dào wēi hán ，hū yòu shāo wēi hé nuǎn 。kě hèn zhè fán huá sì jǐn de shì jiè ，yóu rén hái wèi xīn shǎng ，què quán dōu jiāo gěi le huáng yīng hé fēi yàn 。jì mò shí dēng shàng gāo chù tiào wàng biān yuǎn ，zhuǎn xiàng nán lóu yòu tīng yī tīng qī qiē de guī yàn 。huí xiǎng bá xià jīn chāi tiāo dòu lǜ cǎo ，qiān zhù qīng sī lè jǐn zhēng mǎ ，bié hòu yǐ xiàng fēng yún piāo liú fèn sàn 。zhī yǒu sī dài hái piāo dàng zhe fāng xiāng ，cuì lǜ de báo chóu hái cán liú zhe yǎn lèi ，yǒu duō shǎo de yōu hèn chóu yuàn ？zhèng zài wéi lí chóu shāng gǎn què yòu shì xī báo de yān wù zhōng tòu chū dàn dàn de míng yuè ，yuǎn chù chuán lái dù juān bēi qiē de jiào shēng lìng rén cháng duàn 。

zhù shì

⑴shuǐ lóng yín ：cí pái míng ，chū zì lǐ bái shī jù “dí shuǐ lóng yín zòu shuǐ lóng yín ”。shuǐ lóng yín yòu míng 《lóng yín qǔ 》、《zhuāng chūn suì 》、《xiǎo lóu lián yuàn 》。yī bǎi líng èr zì ，qián hòu piàn gè sì zè yùn 。dì jiǔ jù dì yī zì yí yòng qù shēng ，jié jù yí yòng shàng yī 、xià sān jù fǎ 。cǐ diào qì shì xióng hún ，yí yòng yǐ shū xiě jī fèn qíng sī 。⑵nào huā ：xíng róng fán huā sì nào 。fán huā ，shèng kāi de huā 。“céng lóu ”，yuán běn zuò “lóu tái ”，jù bié běn gǎi 。⑶dōng fēng ruǎn ：zhǐ chūn fēng chuī lái shǐ rén gǎn jiào sū ruǎn 。dōng fēng ，zhǐ chūn fēng 。⑷píng shā （suō）：píng yuán shàng de shā cǎo 。shā ，shā cǎo ，duō nián shēng cǎo mù ，zhǎng yú yuán yě shā dì 。⑸róng ：cǎo chū shēng xiān xì róu ruǎn de yàng zǐ 。⑹jīn qiǎn ：zhǐ nèn liǔ de qiǎn dàn jīn huáng yán sè 。⑺chí rì ：zhǐ chūn rì 。《shī ·bīn fēng ·qī yuè 》：“chūn rì chí chí ，cǎi fán qí qí 。”⑻cuī huā ：cuī dòng bǎi huā kāi fàng 。⑼gé yǔ ：tíng yǔ 。gé ，yóu gē ，tíng zhǐ 。⑽fāng fēi ：fāng huá fù yù 。⑾jīn chāi dòu cǎo ：bá jīn chāi zuò dòu cǎo yóu xì ，gǔ dài nǚ zǐ de yī zhǒng xī xì 。zōng lǐn 《jīng chǔ suì shí jì 》：“jìng cǎi bǎi yào ，wèi bǎi cǎo yǐ juān chú dú qì ，gù shì yǒu dòu cǎo zhī xì 。⑿qīng sī lè mǎ ：yòng qīng sī shéng zuò mǎ luò tóu 。gǔ lè fǔ 《mò shàng sāng 》：“qīng sī xì mǎ wěi ，huáng jīn luò mǎ tóu 。”⒀luó shòu fèn xiāng ：lín bié yǐ xiāng luó dài yí zèng liú niàn 。qín guān 《mǎn tíng fāng 》cí ：“xiāo hún ，dāng cǐ jì ，xiāng náng àn jiě ，luó dài qīng fèn 。”luó shòu ，luó dài 。⒁cuì xiāo （xiāo）fēng lèi ，cuì jīn guǒ zhe yǎn lèi jì yǔ duì fāng ，diǎn chū 《lì qíng jí 》jì zhuó zhuó shì 。cuì xiāo ，lǜ sè de báo juàn 。⒂shū yān dàn yuè ：xī báo de yān wù hé bú tài míng liàng de yuè liàng huò yuè guāng 。⒃zǐ guī ：dù juān niǎo de bié míng 。chuán shuō wéi shǔ dì dù yǔ de hún pò suǒ huà 。cháng yè míng ，shēng yīn qī qiē ，gù jiè yǐ shū bēi kǔ āi yuàn zhī qíng 。

shǎng xī /jiàn shǎng

zhè shǒu cí chū kàn qǐ lái ，shì yī shǒu shāng chūn niàn yuǎn de cí 。shàng què xiě chūn guāng làn màn ，yòu zuò zhuǎn shé ，shuō chūn sè rú cǐ měi miào ，què wú rén xīn shǎng 。xià què kāi tóu jì yǐ diǎn míng quán cí de “niàn yuǎn ”zhǔ zhǐ ，jiē xià tōng guò huí yì ，xiě xī rì xiè hòu de qíng jìng yǔ bié hòu de “yōu yuàn ”，hòu yòu huí dào yǎn qián ，yān yuè mí lí ，zǐ guī shēng yān ，yī piàn qī qīng jǐng zhì ，gèng zēng jǐ duō lí chóu 。chén liàng nǎi nán sòng qì jiē zhī shì ，qí chuàng zuò jué shǎo ér nǚ qíng zhǎng 。gù yǒu rén rèn wéi cǐ zuò jì tuō le huī fù zhī zhì 。qǐ shǒu yòng “nào ”zì hōng tuō huā de jīng shén qíng tài ，tóng shí zǒng lǎn chūn de jǐng xiàng ，yǔ sòng qí 《yù lóu chūn 》“hóng xìng zhī tóu chūn yì nào ”jù xiàng bǐ ，háo bú xùn sè ，jiā shàng dōng fēng ruǎn （hé xù ），gèng hōng tuō chū chūn guāng míng mèi ，chūn sè yí rén 。“píng shā róng nèn ”，yòng róng nèn xíng róng chū chūn de cǎo ，tiē qiē qià dāng 。”chuí yáng jīn qiǎn ，chí rì cuī huā ，dàn yún gé yǔ ，qīng hán qīng nuǎn 。“zhè xiē dōu shì chūn guī dà dì hòu dài lái de chūn jǐng 、chūn sè 。huì cuì rú cǐ duō yàng de měi hǎo jǐng sè ，běn kě yǐn rén rù shèng ，shǐ rén mù bú xiá jiē ér liú lián wàng fǎn 。kě shì xiē pāi sì jù què zhǐ chū ：zài jīn cháo ，yóu rén wèi céng shǎng wán zhè fāng fēi shì jiè ，zhī néng bèi tí yīng yǔ yàn suǒ shǎng wán 。yīng yàn shì “néng shǎng ér bú zhī zhě ”（《cǎo táng shī yú zhèng jí 》shěn jì fēi yǔ ），yóu rén zé wéi “yù shǎng ér bú dé zhě ”（tóng shàng ）。guò piàn liǎng jù ，yīn jì mò ér píng gāo niàn yuǎn ，xiàng nán lóu wèn yī shēng guī yàn 。cóng shàng piàn kàn ，chà zǐ yān hóng ，bǎi huā jìng fàng ，shì jiè shì yī piàn xuān nào de ，kě shì zhè yàng xuān nào de fāng fēi shì jiè ér lǎn dé qù yóu shǎng ，zú jiàn zhǔ rén gōng de chù jìng shì gū lì wú zhù de ，xīn qíng shì yā yì de 。yàn zú néng chuán shū xìn （jiàn 《hàn shū ·sū wǔ chuán 》），yú shì hóng yàn chōng dāng le xìn shǐ ，yīn wéi zhēng rén wèi huí ，xiàng nán lóu tàn wèn guī yàn xiāo xī 。jīn chāi sān jù ，wèi xī nián shǎng xīn lè shì ，ér cǐ shí yǐ rú fēng xiāo yún sàn 。luó shòu sān jù ，wèi nán wàng bié shí de liàn qíng ，nán jìn bié hòu de fěn lèi ，nán qiǎn bié jiǔ de yōu yuàn 。jǐ duō yōu yuàn ，shù bú qīng de láo chóu àn hèn 。zhèng xiāo hún sān jù ，yǒu liǎng zhǒng duàn fǎ ，yī duàn zài “hún ”zì hòu ，lìng yī duàn zài “yòu shì ”hòu ，liǎng zhě dōu kě ，ér hòu zhě jiào qià dāng 。yīn wéi yī jié yào tū chū “yòu shì ”zhī yì ，yòng “yòu shì ”lǐng xià miàn liǎng jù ，yóu yú yòu kàn dào le yǔ xī nián lí bié zhī shí yī bān de shū yān dàn yuè 、zǐ guī shēng duàn ，chù fā tā de chóu xù ér àn rán xiāo hún 。zǐ guī míng shēng qī lì ，zuì róng yì gōu dòng rén men bié hèn xiāng chóu 。zhè shǒu cí shàng piàn ，zuò zhě jǐ hū qīng quán lì hōng tuō chūn jǐng de wú bǐ měi hǎo ，ér xiē pāi sān jù ，què lái yī gè dà zhuǎn shé ，zhǐ chū rén men yǐ bú néng yóu shǎng měi hǎo de chūn jǐng wéi hàn shì ，yǐ rú cǐ fāng fēi shì jiè bèi yīng yàn suǒ zhàn yǒu wéi wǎn xī ，cái lǐng huì qián miàn zhī suǒ yǐ qīng quán lì miáo huì chūn jǐng zhě ，shì wéi le gěi hòu miàn de chūn hèn zēng tiān qì shì 。gài chūn jǐng yù měi hǎo ，yù lìng rén chóu chàng ，tiān rén chóu xù ，yě jiù shì chūn hèn yù jiā qiáng liè 。dù fǔ suǒ wèi “huā jìn gāo lóu shāng kè xīn ”（《dēng lóu 》），“gǎn shí huā jiàn lèi ”（《chūn wàng 》），jí wéi cǐ zhǒng sī xiǎng gǎn qíng de fǎn yìng 。xià piàn sì lìng chū jī zhù ，dú lì chéng piān ，qí shí bú rán ，tā shì quán cí de yī gè yǒu jī zǔ chéng bù fèn ，shàng xià piàn yǒu lǐng duàn yún lián zhī miào 。shàng piàn yīn chūn jǐng měi hǎo fǎn ér yǐn qǐ chūn hèn ，zhè shì kè guān jǐng wù yǔ nèi xīn shì jiè de máo dùn ，ér suǒ yǐ zhù chéng cǐ zhǒng máo dùn de ，shāng lí niàn yuǎn shì yī gè zhǔ yào yīn sù ，xià piàn jiù shì shū xiě lí chóu bié hèn de ，yīn ér shí yǔ shàng piàn qì hé wú jiān 。cóng shǎng xīn lè shì de yī qù bú fǎn ，bié hòu bié jiǔ de shí fèn huái niàn ，bié shí jǐng sè de chù mù xiāo hún ，dōu zài kè huà zhǔ rén gōng de gǎn qíng shēn zhì 。kě shì zuò zhě shì yī wèi “tuī dǎo yī shì zhī zhì yǒng ，kāi tuò wàn gǔ zhī xīn xiōng ”（huáng zōng xī 《sòng yuán xué àn ·lóng chuān xué àn 》）de tiě zhēng zhēng hàn zǐ ，tā xiě zuò tài dù yán jǐn ，mù de xìng míng què ，měi yī shǒu cí xiě chéng hòu ，“zhé zì tàn yuē ，píng shēng jīng jì zhī huái luè yǐ chén yǐ ”（yè shì yǐn chén liàng yǔ ）。suǒ yǐ hěn nán xiǎng xiàng tā huì xiě chū zhī fěn qì xī nóng yù de yàn cí 。jù cǐ ，cái zhī xià piàn de guī yuàn shì jiǎ tuō de ，shǐ yòng zhè lèi biǎo xiàn shǒu fǎ zài shī cí zhōng bìng bú xiān jiàn ，dà lǜ yǐ róu wǎn de bǐ diào ，shū fèn jī huò yuàn fěi de gǎn qíng 。cǐ zhǒng fèn jī zhī qíng shì zuò zhě píng sù yù jī de ，ér qiě yǔ fǎn piān ān 、fù gù tǔ de kàng jīn sī xiǎng xiàng biǎo lǐ ，fāng fēi shì jiè dōu fù yīng yàn ，shí jì de yì sī zé shì dà hǎo hé shān jìn lún yú dí shǒu 。wéi cǐ ，qīng jì cí lùn jiā liú xī zǎi píng zhè jǐ jù cí ：“yán jìn zhǐ yuǎn ，zhí yǒu zōng liú shǒu （zōng zé ）dà hū dù hé zhī yì 。”（《yì gài 》）yǐ xiǎo cí bǐ zhuàng yǔ ，bú jiào tū wū ，shì yīn qí jīng shén tiē jìn zhī gù 。chén liàng chuán shì de cí qī shí duō shǒu ，fēng gé dà zhì shì háo fàng de ，suǒ yǐ míng dài máo jìn shuō ：“《lóng chuān cí 》yī juàn ，dú zhì juàn zhōng ，bú zuò yī yāo yǔ 、mèi yǔ ，dài suǒ chēng bú shòu rén lián zhě yú ！”（《lóng chuān cí bá 》）hòu lái tā kàn dào cǐ piān jí qí tā liù shǒu wǎn lì zhī cí ，xiū zhèng zì jǐ de lùn diǎn ，yuē ：“ǒu yuè 《zhōng xìng cí xuǎn 》，dé 《shuǐ lóng yín 》yǐ hòu qī què ，yì wèi néng chāo rán 。”（《lóng chuān cí bǔ bá 》）qí shí máo jìn běn lái de lùn diǎn hái shì duì de ，wú xū xiū zhèng 。zuò jiā de zuò pǐn ，fēng gé 、jìng jiè kě yǐ duō yàng 。chén liàng cí de jī diào shì háo fàng de ，dàn yě chū xiàn yī xiē wǎn yuē de zuò pǐn ，háo bú zú guài 。sū shì 《shuǐ lóng yín ·hé zhāng zhì fū yáng huā 》、xīn qì jí 《mō yú ér ·mù chūn 》，qíng diào qǐ bú chán mián qī wǎn ，dàn bì jìng yǔ zhōu （bāng yàn ）、qín （guān ）bú tóng ，sū 、xīn hé chén liàng de cí ，hé wǎn zhōng réng hán gāng jìn zhī qì ，suǒ wèi gǔ zǐ lǐ hái shì gāng de 。

xiàng guān gǔ shī fèn lèi

wǎn yuē cí chūn tiān

chén liàng jiǎn jiè

chén liàng （1143nián 10yuè 16rì —1194nián ），yuán míng rǔ néng ，zì tóng fǔ ，hào lóng chuān ，xué zhě chēng wéi lóng chuān xiān shēng 。wù zhōu yǒng kāng （jīn shǔ zhè jiāng ）rén 。nán sòng sī xiǎng jiā 、wén xué jiā 。chén liàng “wéi rén cái qì chāo mài ，xǐ tán bīng ，yì lùn fēng shēng ，xià bǐ shù qiān yán lì jiù ”。sòng xiào zōng shí ，bèi wù zhōu yǐ jiě tóu jiàn ，yīn shàng 《zhōng xìng wǔ lùn 》，zòu rù bú bào 。chún xī wǔ nián （1178nián ），yì què shàng shū lùn guó shì 。hòu céng liǎng cì bèi wū rù yù 。sòng guāng zōng shào xī sì nián （1193nián ）zhuàng yuán jí dì ，shòu qiān shū jiàn kāng fǔ pàn guān gōng shì ，wèi jí zhì guān ér shì ，nián wǔ shí èr 。sòng lǐ zōng shí ，zhuī shì “wén yì ”。chén liàng suǒ zuò zhèng lùn qì shì zòng héng ，cí zuò fēng gé háo mài ，yǒu 《lóng chuān wén jí 》、《lóng chuān cí 》chuán shì 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

作者介绍

陈亮

陈亮（1143─1194）字同甫，号龙川。初名汝能，二十六岁时改名亮。婺州永康（今属浙江）人。才气超迈，喜谈兵。乾道五年（1169）试吏部，被黜。上《中兴五论》，奏入不报。退而杜门力学近十年。淳熙五年（1178）改名同，诣阙上书，十日内凡三上，言恢复之大计，不为当政所用，愤恨而归。尔后遭人嫉恨，二度被诬入狱，备受折磨。淳熙十五年（1188），亲赴金陵、京口观察山川形势，赋《念奴娇》二词言志。至临安复有《戊申再上孝宗皇帝书》，朝廷交怒，以为狂怪。是年冬，赴上饶与辛弃疾会于鹅湖，极论世事。别后有《贺新郎》三词与稼轩往复唱酬。绍熙初，被诬第三次入狱，经力救得免。绍熙四年（1193），策进士第一，授签书建康府判官公事，未之官，逾年而卒，年五十二。端平初，追谥文毅。叶适为其撰墓志铭（《水心文集》卷二四）。《宋史》有传。陈亮也是当时名学者，与朱熹友善，然论学各不相下，盖学派判然不同。亮与叶适共创经世济用之「事功之学」，为「永康学派」创始人，学者称龙川先生。尝自赞云：「人中之龙，文中之虎。」辛弃疾《祭陈同父》盛称其「智略横生，议论风凛」。有《龙川文集》三十卷，《龙川词》一卷。叶适《书龙川集后》谓陈亮本「有长短句四卷，每一章就，辄自叹曰：『平生经济之怀，略已陈矣。』」刘师培《论文杂记》云：「龙川之词，感愤淋漓，眷怀君国。稼轩之词，才思横溢，悲壮苍凉。例之古诗，远法太冲，近师李白，此纵横家之词也。」他对写作的意见是：大凡论不必作好言语，意与理胜，则文字自然超众。故大手之文，不为诡异之体，而自然宏富；不为险怪之磁，而自然典丽。奇，寓于纯粹之中，巧，藏于和易之内，不善学文者，不求高于理与意。其哲学著作气势恢宏，说理精辟透彻，具有朴素唯物主义思想。与辛弃疾交往甚密，是著名的辛派词人，词集名《龙川词》，全宋词收词74首。突出的特点是直抒胸臆，把词作为表达经世济民的政治抱负、抒发抗战爱国激情的工具。《水调歌头·送章德茂大卿使虏》是著名的激越高亢的爱国主义篇章，千百年来为人们广为传诵，被评为《龙川词》的压卷之作。《龙川词》多数篇章语出肺腑，极少矫饰，但也不是浅直表露，自有其抑扬沉痛之处。刘熙载《艺概》卷四说：「同甫与稼轩为友，其人才相若，词亦相似。」